Կոպ

s.

βλέφαρον palpebra, pellis tegens oculos βλεφαρίς cilium, pili palpebrarum, palpebrae. գրի եւ Կոփ. Կրկին կափարիչք աչաց՝ իբր երկփեղկեան դուրք. փեղկք աչաց՝ մսեղէնք՝ մազիւքն հանդերձ. արտեւանունք. աչից կոպը.

Մարդս կափուցանելով զկոպսն՝ զաչս ի ճառագայթից ի բաց պարսպէ. (Նիւս. կուս.։)

Կոպիւքն ըմբռնին։ Ի վայր թուլացուցեալ զկոպսն։ Կոպոցն (կամ կոփոցն) որոշութիւն. (Նիւս. կազմ.։)

Ի քթթել ական ասէ, որքան կափուցանես զկոպսդ. (Ոսկ. ՟ա. կոր.։)

Զարտեւանունս եւ զկոպս. (Մագ. ՟Ժ՟Բ։)

Աչաց կուզքն, եւ բերանոյս շրթունքն։ Ի վերայ եկն կոպքն, եւ պակեաց զմեծ հրապարակ աչացն (կամ աչիցն). (Լմբ. ժղ.։ եւ Երզն. քեր.։)

թիթղունքն ոսկի, կոպքն. երկու ակունքն զմրուխաք՝ երկու բիբք աչացն. (Տօնակ.։)

Մեաւ են կոպքն. (Բրսղ. մրկ.։)

Ի յաչքըն ճպուռ լինի, եւ կոպքն թուլանան. (Մխ. բժիշկ.։)

Զկոպ ական մաշեալ՝ շլացուցեալ էր արտասուսն զաչս նորա. (Վրք. հց. ՟Ի՟Զ։)